Intiem Zijn

Facebook Instagram Envelope
Aanmelden

Besneden door het leven: hoe nu verder?

Dit is mijn verhaal dat ik graag als oprichter van Intiem Zijn wil vertellen.  vertellen. Het is eigenlijk 1 van de redenen waarom ik deze community en het platform Intiem Zijn ben gestart. Reden waarom ik mijn verhaal nu pas wil vertellen, is omdat zondag 6 februari er zelfs een dag naar vernoemd is.

                  Een besnijdenis heeft impact voor het leven

 
Zondag 6 februari is het Internationale Dag van Genitale Verminking van de vrouw. In de volksmond heet dat ook wel: vrouwenbesnijdenis.
 
Vrouwenbesnijdenis. We weten allemaal in Nederland dat het iets verschrikkelijks is. Maar daar houdt het bij de meesten bij op. Bij mij niet. Het is een onderdeel van mijn leven en dat zal het altijd blijven!
 
Als baby ben ik in mijn geboortedorp Kampong Kelor (Indonesië) besneden. Dat is daar traditie/gewoonte/part of life. Het heeft mijn tiener- en deels twintiger jaren onbewust gevormd (ik wist het niet) Na mij 25ste bewust (toen werd het mij verteld en begon het hele proces van verwerken en hoe nu verder)
 
De gevolgen van een besnijdenis zijn enorm, het heeft impact op je hele leven, zowel fysiek als mentaal. Het is een gebeurtenis die nooit meer volledig teruggedraaid kan worden.
 
Ik heb op latere leeftijd fysiek maar vooral mentaal veel last gehad. Dit kwam voornamelijk omdat ik pas op mijn 25ste te weten kwam van mijn besnijdenis. Mijn leven zag ik in een flits voorbij komen….er vielen puzzelstukjes uit het verleden samen. Maar mijn toekomst viel echter in duigen. Wegens onbespreekbaarheid van het onderwerp binnen mijn relatie, het feit dat mijn toenmalige partner zich ‘uitte’ buiten de deur en dat ik met mezelf in de knoop zat, kwam er een kettingreactie. De relatie ging uit, ik ging de ziektewet in en werd opgevangen door mijn ouders omdat onze woning werd verkocht.
 
 

En toen begon het proces van rouwen, helen, accepteren, jezelf weer liefhebben....pas echt!

De impact van een besnijdenis is enorm! Zeker als je in een land woont waar dat niet gebruikelijk is. Ik voelde me aangetast tot in mijn ziel. Ik voelde me geen vrouw meer. Ik voelde me kapot. Ik was boos, gefrustreerd en vooral verdrietig. Waarom is mij dit aangedaan? Je vertelt niet snel dat je pijn hebt tijdens vrijen, dat menstruatie altijd een strijd is, dat je geen clitoris hebt, dat je misschien nooit een orgasme kunt krijgen.
 
Tevens heerst er een groot taboe over het bespreekbaar maken van dit onderwerp. Wanneer vertel je dit? Tijdens een date, als jullie intiem willen zijn, als het vrijen niet lukt? En hoe reageert je partner hierop? Onbekend maakt onbemind.
In mijn geval heb ik mijn besnijdenis een plekje kunnen geven. Ik heb het omarmd en zie het als onderdeel van mijn leven. Maar er zijn wel restanten waar ik mee struggle. Zo heb ik bindingsangst en intimiteitsissues. Daar worstel ik de dag vandaag nog steeds mee.
 
In plaats van deze te accepteren, wil ik hier iets mee doen. Dat is de reden waarom ik de Facebookgroep: Voor vrouwen die weer intimiteit in hun leven willen heb opgezet. En tevens het het platform Intiem Zijn en en alles wat daarbij komt kijken heb opgestart. Voor mij is het een missie geworden om vrouwen weer in hun kracht te zetten en intimiteit als liefde, verbinding en genot te ervaren. Hoe moeilijk dat ook soms kan zijn. Vanuit welk verhaal, welke kant of welke fase je ook komt, wij vrouwen hebben ook recht op intimiteit!

Liefs Lenna

PS: Wil jij reageren of ook een gastblog schrijven? Meld je dan aan via info@intiemzijn.nl

Lees ook de andere LoveTalk verhalen