De impact van een besnijdenis is enorm! Zeker als je in een land woont waar dat niet gebruikelijk is. Ik voelde me aangetast tot in mijn ziel. Ik voelde me geen vrouw meer. Ik voelde me kapot. Ik was boos, gefrustreerd en vooral verdrietig. Waarom is mij dit aangedaan? Je vertelt niet snel dat je pijn hebt tijdens vrijen, dat menstruatie altijd een strijd is, dat je geen clitoris hebt, dat je misschien nooit een orgasme kunt krijgen.
Tevens heerst er een groot taboe over het bespreekbaar maken van dit onderwerp. Wanneer vertel je dit? Tijdens een date, als jullie intiem willen zijn, als het vrijen niet lukt? En hoe reageert je partner hierop? Onbekend maakt onbemind.
In mijn geval heb ik mijn besnijdenis een plekje kunnen geven. Ik heb het omarmd en zie het als onderdeel van mijn leven. Maar er zijn wel restanten waar ik mee struggle. Zo heb ik bindingsangst en intimiteitsissues. Daar worstel ik de dag vandaag nog steeds mee.
In plaats van deze te accepteren, wil ik hier iets mee doen. Dat is de reden waarom ik de Facebookgroep: Voor vrouwen die weer intimiteit in hun leven willen heb opgezet. En tevens het het platform Intiem Zijn en en alles wat daarbij komt kijken heb opgestart. Voor mij is het een missie geworden om vrouwen weer in hun kracht te zetten en intimiteit als liefde, verbinding en genot te ervaren. Hoe moeilijk dat ook soms kan zijn. Vanuit welk verhaal, welke kant of welke fase je ook komt, wij vrouwen hebben ook recht op intimiteit!
